Oryginalny skan jednej z najsłynniejszych ilustracji naukowych. Tak zwany „Marsz rozwoju” to ikonograficzne przedstawienie rozwoju gatunku homo sapiens. Źródło: https://en.wikipedia.org/wiki/March_of_Progress

Hej ludzieeeee! Hej, hej! Dawno mnie tu nie było. Pajęczyny pokryły łącza, a blog wygląda praktycznie na martwy… Ja jednak jeszcze dycham i nawet coś tam czytam (nie czuję kiedy rymuję). Dzisiaj będzie bardzo króciutko o kolejnej zdobyczy z Book Rage, który odbył się chyba wieeeeeki (lubię tak przeciągać sylaby) temu.

Stary rysunek przedstawiający homo sapiens.

“Randka z….” to zbiór sześciu opowiadań, które jak to zwykle bywa w takich zbiorach różnią się poziomem. I nie mówię tutaj li tylko o poziomie artystycznym, ale również o poziomie zaangażowania mnie jako czytelnika w tematykę opowiadań (panie złoty, co za bełkot!). Odzwyczaiłem się od pisania.

Czarodziejka z diabłem na koniu. Źródło: Uniwersytet w Zurychu. Po niemiecku brzmi to tak: Zauberin reitet mit dem Teufel auf einem Pferd. Około 1560. Nie pasuje do książki, ale całkiem ładny rysunek.

Zacznę od pierwszego opowiadania Egzorcysty, które sprawiło, że chociaż książkę zacząłem czytać świeżo po dokonaniu zakupu w Book Rage’u to odłożyłem (oczywiście w cudzysłowie odłożyłem, gdyż książka została zakupiona w wersji elektronicznej) w czeluściach czytnika (tak na marginesie boję się czasami patrzeć wstecz w zasoby moich kolekcji z obawy, że mogę odkryć setki porzuconych, tfu! odłożonych na później książek). Dobra koniec tych dygresji. Egzorcysta zupełnie mi nie podszedł, nie wczułem się w klimat oraz nie za bardzo nadążałem za wizją świata przedstawionego (znów mój bełkot!), w której to (wizji) mamy do czynienia z kolesiem wyciągającym złe emocje z ludów prymitywnych, by następnie je przehandlować gdzieś w kosmosie.

Trochę kosmosu musi być:) Źródło: http://www.deviantart.com/art/Evolution-34231703

Ja ogólnie nie czuję metafizyki, a Egzorcysta wydał mi się opowiadaniem mocno eterycznym i osnutym lekką, a jak dla mnie przyciężką mgiełką niedopowiedzeń i ułudy.

Opisuję Wam tę książkę dość spory czas po jej przeczytaniu, i będę z Wami szczery, że nie pamiętam o co chodziło w opowiadaniu Śmierć ma zapach szkarłatu. Nic a nic. Musiałem przeczytać pierwsze zdania, aby sobie przypomnieć. A to chyba nie najlepiej świadczy zarówno o opowiadaniu jak i o mnie. Pomysł z przenoszeniem świadomości człowieka do innych stworzeń ciekawy.

Wariacja na temat wspomnianego „Marszu rozwoju”. Źródło: http://brabuss.deviantart.com/art/Evolution-121745132

Kolejny tekst Kochać w Europie to mocno groteskowa wizja naszego państwa w niedalekiej przyszłości, gdzie poprawność polityczna jest posunięta do granic absurdu, w imię dziwnie pojmowanej równości i wolności i praw wszelkiej maści mniejszości. Czuć mocno krytykę Unii. Przesłanie może i trochę zbyt nachalne i bardzo jednostronne, ale za to podane w dowcipny i absurdalny sposób. Podpasowało mi, ostatnio czuję dziwną niechęć do Unii, której rozrośnięta biurokracja, hipokryzja w tworzeniu prawa (zwłaszcza autorskiego), pierdolenie (przepraszam za wulgaryzm) o wolności i równości, a jednoczesna nakładanie coraz bardziej szczegółowych przepisów, “zakazów, nakazów, wszelakich powinności”  (to cytat z Kazika) sprawia, że “idea bycia wolnym, cała pełna ograniczeń” (znów Kazik z tej samej piosneczki). A wszystko to tworzone niby dla dobra obywateli. Ogólnie opowiadanie zabawne choć mocno przechylone w jedną stronę. I z bardzo ciekawym wątkiem bohatera głównego, któren jest mordercą prenatalnym, a że skończył osiemnaście lat to będzie odpowiadał za swój czyn. Nie będę tego rozwijał, ale to spojrzenie jest całkiem intersujące.

Ciekawa grafika. W klimacie. Źródło: http://brabuss.deviantart.com/art/Evolution-121745132

Inne, które mi się podobało to Intermezzo z Chrys2sem. Bardzo schludnie i interesująco przedstawiona wizja dziwnej choroby atakującej ludzkość i działaniach podjętych, by ową ludzkość uratować. Urzekł mnie opis owej dziwnej pandemii, a metoda ratowania wzbudziła mieszane uczucia. Co najlepsze tutaj też jest trochę metafizyki, a dokładnie dużo o miłości… Jest też miejsce na humor i inteligentne rozmowy prowadzone na baaaardzo wysokim szczeblu.

Pięciominutowe zlecenie ma zupełnie inny klimat niż cała reszta. Akcja, dynamika, sporo ruchu i przede wszystkim humor. Taki trochę ironiczny, a trochę czarny, czyli idealnie taki jak lubię.

Randka z Homo Sapiens – momentami świetna, z wizją świata podzielonego na gatunki, podgatunki, rodzaje ludzkie i tym podobne. Naprawdę super, acz ogólny wydźwięk jakoś tak nie spowodował u mnie szczególnego uniesienia (co nie znaczy, że nie czytało mi się tego szybko i dość dobrze).

Takie tam hybrydy ludzko – smocze. Źródło: http://www.deviantart.com/art/Evolution-164867042

Ogólnie zbiór całkiem niezły chociaż „momenty” spowolnienia były i irytacja na autora występowała. Jak już przełamałem impas to naprawdę dobrze szło. Opowiadania nie stanowią kamienia milowego w literaturze science fiction (z drugiej strony czy wszystko musi być kamieniem milowym?), ale stoją na przyzwoitym poziomie.

Nie znam nic innego z twórczości Zimniaka, ale chyba z chęcią się zapoznam (ale to pewnie na tamtym świecie, gdyż na tym czasu mi na pewno nie starczy).