Dobry, dobry! Jak tam summertime u Was? Mam nadzieję, że nie dotknęły Was żadne katastrofy, które ostatnio nawiedzają naszą Ojczyznę (nie mówię o rządzie, bo on dotknął wszystkich), ale o tych naturalnych. Trzymam za Was kciuki i dzisiaj zmniejszamy moją „półeczkę Syzyfa” o kolejną pozycję, która zrobiła na mnie bardzo dobre wrażenie.

Zacznę może od tego, że Wydawnictwo MAG, ze swoją serią wydawniczą „Artefakty” robi naprawdę dobrą i pożądaną robotę. Mam kilka książek z serii, obecnie żałuję, że nie gromadziłem na bieżąco, ale uzupełniam sobie.

Po „Wszyscy na Zanzibarze” Brunnera przyszedł czas na trzecią z kolei książkę w serii Artefakty (Gibsona zostawiam sobie na inny czas). Pierwsza wydana w Polsce książka pani Sheri i jak dotąd jedyna, a „Trawa” jest pierwszą książką z tak zwanej trylogii Arbaiów o przygodach Marjorie Westriding. Książkę przeczytałem podczas pandemii, a że temat zarazy w niej się przewija wpłynęło to na pewno na jej odbiór.

Ogólnie byłem bardzo zadowolony z lektury, czytało mi się szybko, opisy świata Trawy, której jest egzotyczny, mieszkają na nim dziwaczne, być może inteligentne stwory, a sama jego struktura społeczna choć wydaje się bez sensu to i tak patrząc na to co ludzie do tej pory wymyślili nie tchnie aż takim idiotyzmem. Nie chcę za bardzo się tutaj rozpisywać o fabule, ale mamy motyw zarazy niszczącej ludzkość, a tylko na planecie Trawa nic się ludziom nie dzieje. Zostaje więc wysłana misja arystokratów z Terry, którzy mają dogadać się z arystokratami z Trawy (bonami), żyjącym w izolacji i nie intersującymi się zupełnie planetą, na której żyją od pokoleń, no chyba, że chodzi o Polowanie – dziwaczny rytuał, w którym biorą udział Obcy (Hippae) ni to konie i wilki polujące na ni to lisy ni wilki. Jest jeszcze miasto kosmoport – nowoczesny, pełen technologii i naukowców chętnych do dzielenia się wiedzą, ale nie tam zmierza misja z Terry.

Wizja ludzkości rozporoszonej po galaktyce, ale zarządzanej z Terry przez tak zwaną Świętość – przerażający konglomerat Kościoła z władzą świecką i tego, że nawet w przyszłości fanatycy religijni będę niszczyć indywidualizm i doprowadzać do cierpienia i bólu setki tysięcy ludzi została przeze mnie kupiona choć nie bez krzywienia się. Cały czas się łudzę i mam takie wrażenie, że postęp i rozwój wymiecie jednak te zabobony na śmietnik historii, ale jak pokazuje obecna sytuacja religia i jej funkcjonariusze mają się świetnie nawet w XXI wieku. Wracając do książki – mamy też miasto opuszczone przez Obcych Arbaiów właśnie, a które badają mnisi ze Świętości. Jest tych wątków całkiem sporo, ale uważam, że Pani Tepper zgrabnie je poprowadziła.

Ja mam tak, że jeśli coś mi się dobrze czyta to moje „zawieszenie niewiary” jest znacznie bardziej elastyczne niż w przypadku lektury nie wzbudzającej entuzjazmu. I jestem w stanie wiele wybaczyć, a przy tej książce do wybaczania trochę jest.

Niemniej Tepper napisała książkę wciągającą, pełną emocji i wrażeń i czytało mi się ją bardzo dobrze. Polecam gorąco, ale pamiętajcie, żeby trochę sobie dać na wstrzymanie jeśli chodzi o logikę, naukowość i taki zwyczajny zdrowy rozsądek.